Οι συγκινητικές μαρτυρίες Αιτωλοακαρνάνων από τις επικές μάχες του ’40

 

Δύο ηλικιωμένοι καταθέτουν σε τηλεοπτική εκπομπή τις φοβερές εμπειρίες τους στις μάχες του ’40 και την πορεία τους από την Αιτωλοακαρνανία προς το ελληνοαλβανικό μέτωπο.

Την μνήμη της αντίστασης κατά του φασισμού διατηρούσαν ζωντανή πρώην στρατιώτες του Ελληνοαλβανικού Μετώπου, οι οποίοι στο παρελθόν αφηγήθηκαν τις πολεμικές συγκρούσεις με τους Ιταλούς στρατιώτες στα βουνά της Πίνδου και της Μακεδονίας.

O Αριστείδης Κασάρας και ο Αριστοτέλης Παπαντώτης είχαν ζήσει τα γεγονότα με το όπλο στο χέρι. Θυμήθηκαν την ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου και διηγήθηκαν στον τηλεοπτικό σταθμό «Αχελώος TV», με κάθε λεπτομέρεια την πορεία από την Αιτωλοακαρνανία προς το μέτωπο και τις μάχες που πήραν μέρος στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των μακεδονικών βουνών.

Οι δύο ηλικιωμένοι, αφηγήθηκαν εικόνες «φωτιάς και θανάτου» παντού τριγύρω τους στο μέτωπο και λένε με συγκίνηση πως θα τους συντροφεύουν για πάντα «οι εικόνες από τους νεκρούς συμπολεμιστές». «Έχω κάτσει και μια εβδομάδα νηστικός. Εκεί να πολεμάω χωρίς τροφοδοσία και νερό», θυμήθηκε ο κ. Κασάρας, ο οποίος με ανάστημα γίγαντα δηλώνει: «Στο λόγο μου. ακόμη και σήμερα σε αυτή την ηλικία εάν η πατρίδα μας φώναζε θα πηγαίναμε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από την πατρίδα και την οικογένεια, το ορκίστηκα στον πατέρα μου».

Σεμνοί, όπως όλοι οι πραγματικοί ήρωες, ήρεμοι και πράοι, χωρίς να κάνoυν χρήση των τίτλων τους, αναφέρονται στους αγώνες, στο μέτωπο κι την αντίσταση που του χάρισαν μετάλλια, τραύματα και τονίζαν: «Πέφταμε, σηκωνόμασταν, ξαναπέφταμε και πάλι σηκωνόμασταν και συνεχίζαμε. Δεν μπορούσαμε να σταθούμε, δεν έπρεπε, ήταν ανάγκη να νικηθεί ο εχθρός, δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα μεθυσμένα νιάτα μας σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο, με το όραμα της νίκης», τόνιζε ο κ. Κασάρας. «Δοξάζω το Θεό που έζησα, παρόλο που πέρασα τόσα. Πόλεμος, κακουχίες, πείνα, ψείρες, κρυοπαγήματα, διαμπερές τραύμα. Στην προσπάθειά μου να βγάλω αναπηρική σύνταξη, όταν τελείωσε ο πόλεμος, συνάντησα τις πόρτες της πατρίδας μας κλειστές, πήγαινα σε υπηρεσίες και υπουργεία και δεν έβγαζα άκρη».

Πηγή: www.agrinionews.gr